Φανταστείτε...

Φανταστείτε μια κοινωνία όπου όλοι οι πολίτες, ομοσπονδιοποιημένοι ελεύθερα σε ομάδες, ενώσεις και επαγγελματικές ή καλλιτεχνικές συντεχνίες, είναι συνιδιοκτήτες των πάντων: της γης, των ορυχείων, των εργοστασίων, των σπιτιών, των μηχανών, των εργαλείων, της δουλειάς, των μέσων ανταλλαγής και παραγωγής.
Φανταστείτε όλους αυτούς τους ανθρώπους, ενωμένους από μια ολοφάνερη αρμονία συμφερόντων να διοικούν κοινωνικά, χωρίς κυβερνώντες τις δημόσιες υποθέσεις απολαμβάνοντας από κοινού τα πλεονεκτήματα και δουλεύοντας από κοινού για να αυξήσουν τη συλλογική ευημερία και θα έχετε την ιδανική Αναρχία.

Πιέτρο Γκόρι

Fun with Nuns

Ακούγοντας αυτό το βινύλιο - μια αληθινή D.I.Y. παραγωγή από την αρχή έως το τέλος- μου ήρθαν αρκετές σκέψεις στο μυαλό. Σκέψεις για τις οποίες η χαλαρή αυτή ομάδα ανθρώπων, μέσα από την οποία ξεπηδούν και οι Mama Luma ( http://www.discogs.com/Mama-Luma-Splendid/release/5737141), δεν έχει καμία ευθύνη.
Είναι που θέλω να τοποθετώ την τέχνη μέσα σε ένα πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, όπως της αναλογεί. Ακόμα, όμως, στο 2014 στην Ελλάδα, το να προσπαθήσεις να το κάνεις αυτό για τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό μοιάζει παρέταιρο, εκτός τόπου και χρόνου. Μου θυμίζει (μια από τις σκέψεις για τις οποίες έγραψα πιο πάνω) σαν να προσπαθούσες να μιλήσεις για το ελληνόφωνο ροκ στα 70's: την ώρα που στο εξωτερικό γίνονταν θαυμαστά πράγματα - καλλιτεχνικά, αισθητικά και ριζοσπαστικά- εδώ ουσιαστικά προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τη γραφή από την αρχή...
Βέβαια, για να μην μπερδεύω τα πράγματα, αυτή δεν είναι η στάση της, αυξομειούμενης σε αριθμό ανθρώπων, κολεκτίβας από τη Θεσσαλονίκη. Έχοντας, προφανώς, ακούσει, αφουγκραστεί και χωνέψει τους ήχους από το εξωτερικό, δεν δείχνουν καμιά διάθεση σεβασμού και μυθοποίησης.
Σε αντίθεση με την επικρατούσα εδώ και δεκαετίες λογική του "μην αγγίζετε" για κάθε είδους μουσικής που ονομάζουμε παραδοσιακή αλλά και για οτιδήποτε αξιόλογο που ερχόταν από τα έξω, πειραματίζονται με αυθάδεια πάνω στη λογική του anything goes.
Μια λογική και αισθητική νοοτροπία ολότελα πυρηνική για αυτό που ονομάζουμε free improvisation. Μάλιστα προσαρμόζουν τη μουσική τους στη δική τους ιδιοσυγκρασία και παιχνιδιάρικη διάθεση. Έχοντας δει ζωντανά όσα κάνουν μπορώ να διαβεβαιώσω πως δεν παίρνουν τους εαυτούς τους καθόλου στα σοβαρά...
Με όπλα τους πνευστά που πετάνε φράσεις, φαινομενικά χωρίς λογική, δεξιά και αριστερά, ρυθμούς που στροβιλίζονται στον αέρα, εναλλαγές διαθέσεων και ηχοχρωμάτων ισορροπούν πολύ όμορφα ανάμεσα στη free jazz και το τζαμάρισμα του free rock και πολεμούν την ανίατη ασθένεια της μουσικής, τη σοβαροφάνεια. Όπως η ζωή είναι ένα παιχνίδι, το ίδιο είναι και η τέχνη. Και πολύ σοβαρό μάλιστα.

http://www.discogs.com/Fun-With-Nuns-Fun-With-Nuns/release/4141903

https://www.youtube.com/watch?v=Yoeyu22Cqig

No more pigs in our community

Αν και το θέμα δεν είναι φυλετικό αλλά ταξικό, το μότο των Μαύρων Πανθήρων είναι πάντα επίκαιρο. Για τα γεγονότα στο Ferguson του Misouri, ότι και να πεις θα'ναι λίγο. Ταξική συνείδηση και αυτοδιαχείριση των ζωών μας-για να διώξουμε,επιτέλους, τα γουρούνια(και δε φταιν' σε τίποτα τα τετράποδα) από τις ζωές μας.

policeμανία: https://www.youtube.com/watch?v=in9zrF9s27g

Αρχαία γέφυρα ελευσινιακού Κηφισού (2ου Μ.Χ. αιώνα)

Η τύχη (αν και δεν πιστεύω σε αυτή) με έφερε αυτό το καλοκαίρι να δουλεύω προς Ελευσίνα μεριά. Πέρασα δίπλα της αρκετές φορές μέχρι να την προσέξω, η εθνική οδός που βρίσκεται κολλητά της καταφέρνει (το καθόλου ακατόρθωτο για τον αστικό πολιτισμό μας) να την πνίγει και ας έχει 19 αιώνες στις καμάρες της.
Σήμερα αποφάσισα, μετά τη δουλειά, να περπατήσω πάνω της, πάει πολύς καιρός υποθέτω που σταμάτησε να είναι σημαντικός παράγοντας στις ανθρώπινες μετακινήσεις. Το σκουπιδαριό περιμετρικά ,αλλά και μέσα στον ημιπεριφραγμένο χώρο, είναι γνώριμο πλέον. Άραγε η ασέβεια κυριαρχούσε και τότε; Θα προτιμούσα την κατάφαση. Με αυτή την απάντηση, τουλάχιστον, ηρεμώ και συνειδητοποιώ πως, έστω ρε παιδί μου, ο κόσμος ,αφού δεν πάει μπροστά ( ηθικά και συναισθηματικά), τουλάχιστον δεν πάει και πίσω.
Την ώρα που, για άλλη μια φορά, στο σύγχρονο Ελλαδιστάν κάποιοι και κάποιες έχουν στύση φαντασιωνόμενοι τους τάφους του Αλέξανδρου, του γιου του ή της ψυχοκόρης του, αναρωτιέμαι πόσοι να πέρασαν πάνω από τις τρεις καμάρες της; Που να πήγαιναν; Στις δουλειές τους; Βόλτα; Σε
κάποιο πόλεμο;
Η Ελευσίνα με τα μυστήρια της πάντα μου προκαλούσε μεγάλο ενδιαφέρον. Παράξενος τόπος, κάποια στιγμή το σύστημα αποφάσισε να την βουλιάξει στις βιομηχανίες, άλλη μια εκδίκηση της εξουσίας στους τόπους που ξεχώριζαν. Όταν είδα και την Αγέλαστο Πέτρα του Κουτσαφτή , έργο ζωής από τα λίγα, η εικόνα της Ελευσίνας ως τόπου ιερού και καταχθόνιου συνάμα, δεν έφυγε ποτέ από μέσα μου. Φευ, όμως, τι να ψάξω και τι να διαβάσω που όλα δοξάζουν το κλέος του αρχαίου αθάνατου πνεύματος;... Μένω, καλύτερα έτσι, να μετρώ τα βήματα μου πάνω στις καμάρες της προσπαθώντας να τα συγχρονίσω με όλους αυτούς τους απλούς και ασήμαντους που την διέσχισαν μέσα στους αιώνες. Ίσως με αυτό τον τρόπο να μάθω περισσότερα από ένα βιβλίο.
Ώρες-ώρες θέλω να εξαφανίσω από την ανθρώπινη ιστορία όλους τους Αλέξανδρους, τους στρατηλάτες, τους Βενιζέλους και τους μεγάλους ήρωες.Αλλά, σκέφτομαι, εάν μπορούσα να το κάνω αυτό, τότε θα ήμουν σαν και αυτούς: μεγάλος και δυνατός, πάνω από τους άλλους.
Όχι. Προτιμώ να μετρώ τα βήματα μου σε μικρές γέφυρες με τους μικρούς και τους πολλούς και τις δικές τους ασήμαντες ανάγκες, αυτές που φέρνουν τις σημαντικές αλλαγές.
Θα ξαναπερπατήσω πάνω της, έχει και άλλα να μου πει.

ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑ (απόσπασμα): https://www.youtube.com/watch?v=nnfPjGYdijA

Το ολοκαύτωμα των Ανωγείων (70 χρόνια μετά)

...Επειδή η πόλις των Ανωγείων είναι κέντρον της αγγλικής κατασκοπίας εν Κρήτη και επειδή οι Ανωγειανοί εξετέλεσαν το φόνο του λοχία φρουράρχου Γενί-Γκαβέ και της υπ' αυτόν φρουράς και επειδή οι Ανωγειανοί εξετέλεσαν το σαμποτάζ της Δαμάστας, επειδή εις Ανώγεια ευρίσκουν άσυλον και προστασίαν οι αντάρται των διαφόρων ομάδων αντιστάσεως και επειδή εκ των Ανωγείων διήλθον και οι απαγωγείς με τον στρατηγόν Φον Κράιπε χρησιμοποιήσαντες ως σταθμόν διακομιδής τα Ανώγεια, διατάσσομεν την ΙΣΟΠΕΔΩΣΙΝ τούτων και την εκτέλεσιν παντός άρρενος Ανωγειανού όστις ήθελεν ευρεθεί εντός του χωρίου και πέριξ αυτού εις απόστασιν ενός χιλιομέτρου."

Χανιά 13-8-44 0 Στρατηγός Διοικητής Φρουρίου Κρήτης X. ΜΙΛΛΕΡ

Αισθάνομαι πολύ παράξενα γράφοντας για αυτή την επέτειο. Πέρα από τα προφανή (η αθανασία των δολοφονηθέντων, ο αντιφασιστικός αγώνας, οι δικοί μου πρόγονοι που συμμετείχαν σε αυτόν) μια ειρωνεία της ιστορίας κάνει αυτό το γεγονός υπαίτιο της δικής μου ύπαρξης.
Χωρίς αυτή τη-άλλη μια στις πολλές-βάρβαρη πράξη του φασισμού, η γιαγιά μου δεν θα γινόταν πρόσφυγας, 17 χρονών κοπέλα, και δεν θα γνώριζε τον παππού μου.
Δεν μου μίλησε ποτέ γι' αυτό,δεν ξέρω καν εάν μίλησε σε κανένα.Μεγάλωσα και καταλαβαίνω τους λόγους- κάποια πράγματα παραμένουν ανείπωτα για όσους τα ζουν.
Η δική μου μνήμη όμως, από την εύκολη θέση κάποιου που δεν τα έζησε αλλά του τα είπαν, δεν θα μείνει σιωπηλή, για τη γιαγιά μου που έγινε πρόσφυγας και έχασε σχεδόν τα πάντα, για τα αδέρφια της που πολέμησαν το φασισμό, για τους νεκρούς: να τσακίσουμε το φασισμό όπου τον βρούμε, μέσα μας αλλά και γύρω μας, όχι με λόγια αλλά με έργα.
Αλλιώς δεν θα 'χω κούτελο να τους αντικρύσω όταν θα έρθει εκείνη η ώρα.

http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2013/08/13/13-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-1944-%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5-%CF%84%CE%B1/

Αυτό ήταν το παιχνίδι μας

Αντιγράφω από το site του Humba για το πως ήταν κάποτε η μεγάλη λαϊκή γιορτή του ποδοσφαίρου και πως είναι σήμερα.

http://www.humbazine.gr/index.php/blog/1393/#sthash.0lCdCldy.yjE1cFak.dpbs

Καβάφης - Ο Βασιλεύς Δημήτριος

Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες

κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο

ο βασιλεύς Δημήτριος (μεγάλην

είχε ψυχή) καθόλου — έτσι είπαν —

δεν φέρθηκε σαν βασιλεύς. Επήγε

κ’ έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,

και τα ποδήματά του πέταξε

τα ολοπόρφυρα. Με ρούχ’ απλά

ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.

Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός

που όταν η παράστασις τελειώσει,

αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται.

Το (αποτυχημένο) ελευθεριακό κοινοτιστικό πείραμα στο Σαρακήνικο Ιθάκης

Θα το βρεις στο παρακάτω λινκ (μαζί με ολόκληρο το δεύτερο τεύχος της Ευτοπίας):

http://archive.eutopia.gr/archive/item/272?lang=el