Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Αιμίλιος




Ζήτησα από το Νικόλα το Μαλεβίτση να μου πει με πολύ λίγα τι του θυμίζει αυτό το άλμπουμ και χωρίς να τον ρωτήσω, απoφάσισα να τα αντιγράψω εδώ. Ελπίζω να μη μου θυμώσει.

"αιμίλιος; pure; μόνο μία φάση editions_zero. τα έχει όλα μέσα θεσσαλονίκη, ξάνθη, όλη την τρέλλα της παρέας αυτής. rekem. κηλυμάκος. μεγάλη μου αγάπη το pure κι εμένα"

Το Pure του Emil Beaulieau ήταν η αφορμή για να τον ρωτήσω. Η αγάπη της επιλογής των κομματιών η αιτία. Λειτουργώντας αυτές τις γραμμές, συχνά-πυκνά, ως ημερολογιακού τύπου φληναφήματα, βρίσκομαι συχνά στη θέση-ή καλύτερα στο δίλημμα-αν θα πρέπει να καταγράψω κάποια πράγματα που μου συμβαίνουν στην καθημερινότητα. Και αυτό η, με τόση αγάπη διαλεγμένων, συλλογή κομματιών με συνόδεψε για πολλές μέρες.
Υπάρχουν φορές που ένα έργο τέχνης αποκτά διαφορετικές διαστάσεις όταν αγγίζεται, με οποιονδήποτε τρόπο, από κάποιον που το προσεγγίζει με αγάπη. Το εύπλαστο της ψηφιακής μουσικής κάνει ευκολότερη τη διαδικασία της επιλογής, της ανάδειξης και της αλλαγής.

Φυσικά, οι προσωπικές διαδρομές του καθενός όπως αυτές ανοίγονται μέσω έργων άλλων είναι συνήθως απροσπέλαστες για τους υπόλοιπους. Τις ελάχιστες φορές που η θολούρα του ψυχισμού μας αφήνει λίγο χώρο και σε άλλους να κοιτάξουν μέσα μας, συμβαίνει το θαύμα της συνύπαρξης. Αυτής της διαδικασίας που σε κάνει συμμέτοχο και κοινωνό μιας ανώτερης (από τη χυδαιότητα της καθημερινότητας, μην παρεξηγηθώ) δημιουργικότητας και μεταπράτη της ομορφιάς της.

Ε, αυτή ήταν μία από τις φορές και για πολλές μέρες.

Ευχαριστώ Νικόλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου