"Το dada επαναλαμβάνει μια παράδοση εδραιωμένη καλά μέσα στην ιστορία της ποίησης. Τη συνέχισε αντιτάσσοντας το παράλογο του στο παράλογο του κόσμου, κάνοντας αισθητό αυτό το παράλογο με τον ηθελημένο παραλογισμό της ενέργειας του. Χτύπησε τη γλώσσα και τη λογική, ακρογωνιαίους λίθους της κοινωνίας.
Έζησε τον παραλογισμό του μέχρι την ίδια του την αποσύνθεση. Οι υπερρεαλιστές, κρατώντας αυτά τα χαρακτηριστικά, προσπάθησαν να διακριβώσουν την αντικειμενική τους υπόσταση. Η κατευθυνόμενη σκέψη στους υπερρεαλιστές επιβεβαιώνεται και πάλι, αλλά έχει σαν αντικείμενο τη μάζα των γνώσεων που προέρχονται από τη μη-κατευθυνόμενη σκέψη, ιδιαίτερα από το όνειρο και τις εξωλογικές δυνάμεις, αυτές δηλαδή που δεν έχουν ακόμη διασαφηνισθεί. Ο υπερρεαλισμός καταγίνεται με τη μελέτη της λειτουργίας των δυνάμεων της φαντασίας προκαλώντας τεχνητά έκτακτες ψυχικές καταστάσεις. Εξ' άλλου η επανάσταση του dada, ατομική, αναρχική και άγονη, προσανατολίζεται προς μια δράση συλλογική με χαρακτήρα μαρξιστικό, επαναστατικό. Το πρόβλημα της ταύτισης της ποίησης με την επανάσταση έχει τεθεί από τότε σε μια βάση συγκεκριμένη, τη δράση των εργατικών κομμάτων."
Τριστάν Τζαρά, Ο Υπερρεαλισμός και ο Μεταπόλεμος (Εκδ. Ύψιλον)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου